Countrylife

Hi fellows!!!

We gaan langzaam richting het einde van ons avontuur op Dordt, maar we zijn ons countrylife nog lange niet zat! Dus vandaar weer een nieuwe blog met nieuwe avonturen over sneeuw en watervallen.

Afgelopen weekend had ik (Mirthe) samen met mijn koor Bella Voce twee optredens. Eén op vrijdagavond tijdens het Fallfestival en eentje op zaterdagochtend tijdens het Hymnfestival. Dit betekende dat we op vrijdag onze prachtige gewaden aan mochten trekken en samen met alle andere koren onze stem gingen opwarmen. Dit was best wel imposant, want dit deden we met behoorlijk veel mensen en klonk erg gaaf. Daarna was het aan ons de beurt om het af te trappen. Het was super gaaf om dit een keer mee te maken en naar mijn gevoel ging het ook redelijk goed. Na de tijd was het de beurt aan het Chorale, dit is een koor waar je auditie voor moet en deze oefenen dan ook wat vaker dan 1 keer in de week. Daarna was het de beurt aan het Concert choir. Dit is het koor met de beste zangers van Dordt. Zij oefenen ook vaker in de week en gaan zelfs op tour naar Europa. Al met al was het een geslaagde avond. Op zaterdag hadden we dan het hymnfestival, hier hadden we alleen wat minder voor geoefend, dus hier voelden we ons ook wat minder zeker over. Achteraf bleek het vooral samen zang met het publiek te zijn, dus dat viel wel weer mee. Als je het leuk lijkt om het concert van vrijdagavond terug te kijken kan dat via de volgende link:  https://livestream.com/dordtwebcast/events/8581543 Je moet alleen wel even een stuk doorspoelen, aangezien er ook allemaal orkesten van te voren spelen. 

Ik (Hanneke) heb de liefde voor kringloopwinkels geleerd van mijn zusje en ik hoorde van mensen om me heen dat er goed tweedehands winkels in Rock Valley waren. Dit moest ik natuurlijk gezien hebben en met mijn enthousiasme heb ik ook Eefke kunnen aansteken. Samen in de pick up met het How I met your mother nummer keihard op de achtergrond aan. Lekker meeblèren natuurlijk en na 20 minuten kwamen we aan. We hadden nodig warme kleren nodig, vanwege het feit dat de gevoelstemperatuur -5 leek. En tijdens het winkelen begonnen dan ook de sneeuwvlokken uit de lucht te vallen. Na heel wat tijd in de pashokjes zijn we allebei goed geslaagd en met onze nieuwe kledingstijl passen we dan eindelijk een beetje tussen de lokale bevolking. Dit betekent geen Jinek-laagtes meer, maar gewoon lekker degelijk. Alhoewel.........

Daarnaast ben ik (Hanneke) begonnen met fietsles. Ik kan er nog net geen winstgevend bedrijf mee beginnen, maar plezier is natuurlijk het belangrijkste. Ik ren dus als work out achter een fiets aan en ben allemaal motiverende dingen aan het schreeuwen. Dat is een beetje hoe deze fietsles eruit ziet in de realiteit. Maar het werpt z'n vruchten af want binnen een week is ze van niet fietsen, naar stukjes zigzaggend rechtdoor (zonder een druppel gedronken te hebben).

Op maandag 14 oktober hebben we Thanksgiving gevierd. Nu denk je vast, Thanksgiving in oktober? Ja Thanksgiving in oktober. Het was alleen niet het traditionele Amerikaanse Thanksgiving, nee het was het Canadese Thanksgiving. Er zijn veel studenten die vanuit Canada naar Dordt komen, en daarom wordt hieraandacht aan besteed en aangezien wij niet in Amerika zijn voor het Amerikaanse Thanksgiving maar toch wat wilde meeproeven van een Thanksgivingmeal, gingen Hanneke en ik (Eefke) samen met de Koreaanse studenten en nog wat andere internationale studenten naar dit Thanksgivingmeal. Ik heb mijn buikje helemaal vol gegeten en genoten van de kalkoen uiteraard. 

Deze week heb ik (Mirthe) ook weer een les gegeven over Nederland. Dit keer ging het over Nederlands eten, maar dan natuurlijk voornamelijk over Nederlandse snoepjes en koekjes. We hebben gekeken naar de verschillende ingrediënten en we hebben natuurlijk ook alles even geproefd. We zijn begonnen met de stroopwafels, deze hadden de kinderen al geproefd tijdens mijn verjaardag. Ze vonden dit allemaal heerlijk. Daarna gingen we over op de dropjes. Ze kregen drie verschillende dropjes en mochten er 1 proeven, anders kregen ze wel heel veel suiker binnen. Ze kregen een schoolkrijtje, een zout dropje en een honing dropje. Je kon precies zien welk kind welk dropje had gekozen. De schoolkrijtjes hadden ze namelijk zo op en vonden ze ook allemaal wel lekker, daarna hadden de kinderen die een zout dropje hadden gekozen het op, dit vonden er maar een paar lekker en als laatste waren de kinderen op de honingdropjes nog lang aan het kauwen. Dit vonden wat meer kinderen lekker dan de zoute dropjes, maar nog steeds niet veel. Na de dropjes hebben ze de hagelslag mogen proeven. Dit was een groot succes en veel kinderen vertelde mij dat ze hun ouders gingen vragen of ze dat wilden kopen bij een Nederlandse bakker in het dorp, die ook allemaal Nederlands eten verkoopt. Na de hagelslag was het de beurt aan de pannenkoeken. Hier waren ze allemaal super enthousiast over. Toen ik het liet zien vonden veel kinderen het lijken op ei en sommigen zeiden dan ook dat ze het naar ei vonden smaken, maar het was een grote hit. Als laatste mochten ze pepernoten en speculaaskoekjes proeven. Ik vertelde ze kort over Sinterklaas, maar dit vonden ze nog wel lastig. Ik kreeg dan ook de vraag of Sinterklaas echt was. De pepernoten en de speculaaskoekjes vonden ze allemaal erg lekker, alleen sommigen deden wel de neus dicht als ze het gingen proeven, want ze vonden het niet allemaal lekker ruiken. Nadat we al het snoep en koek hadden opgeruimd hebben we nog even naar Nederlandse worden gekeken en heb ik ze geleerd hoe ze zich moesten voorstellen en hoe je juf en meester zegt. 

Bij het wekelijkse countrylife hoort natuurlijk ook het de wekelijkse swingdance les en dit keer was dat wel erg bijzonder. We leerden namelijk de 'dip'. Dit is ook wel de move waarbij de vrouw heel subtiel in de armen van de man valt. Om dit veilig te laten gebeuren mochten de onervaren vrouwen oefenen met de ervaren mannen en de onervaren mannen oefenden met de ervaren vrouwen, dit zodat er niemand zou vallen. Ik vond dit natuurlijk fantastisch en kon niet stoppen met dansen dus ik heb letterlijk de blaren van mijn voeten gedanst. Het was weer een bijzondere avond. 

Ook zijn Hanneke en ik (Eefke) naar het toneelstuk geweest dat Known but God heet. Dit is een toneelstuk dat gaat over de burgeroorlog en volgt twee broers die vechten aan de kant van het noorden, dus tegen de mensen die voor slavernij zijn. Onderweg raken de broers gewond en gevangen en als gevolg ontmoeten ze een zuidelijke verpleegster, die aan de andere kant van de oorlog staat. Hierdoor leren ze nieuwe dingen over vriendschappen, trouw zijn aan elkaar en familie. Zelf wist ik nog niet veel over de burgeroorlog in Amerika maar door dit toneelstuk heb ik wel weer veel nieuwe dingen geleerd en ik was enorm onder de indruk van het acteren van de studenten. Ik had niet perse verwacht dat het zo goed geacteerd zou zijn dus ik vond zowel het verhaal als het acteren erg indrukwekkend en ik zou graag nog een keer gaan. 

Op vrijdagmiddag hadden we op de planning staan dat we richting Falls park zouden gaan. We hadden ons gastgezin gevraagd of we de pick-up mee konden op vrijdagmiddag en dat was geen probleem. Dus om 2 uur zijn we richting hun huis gelopen om de pick-up op te halen en aan onze road-trip te beginnen. Alleen toen we bij het huis aankwamen stond er geen pick-up op het oprit, nu was er nog geen paniek, want de pick-up stond ook nog wel eens op een van de studentenparkeerplaatsen bij school. Dus we verspreiden ons en we ging opzoek naar de witte pick-up. Nu moet je je alleen even voorstellen dat er meerdere witte pick-ups op de parkeerplaats staan. Maar helaas naar grondig onderzoek hadden we de pick-up nog steeds niet gevonden. We hadden onze gasgezin nog een keer geappt, maar deze was dinsdag voor het laatst online geweest. Een beetje verslagen zijn we voor ons appartement gaan zitten en zijn we gaan bedenken wat we konden doen. Een huisgenootje van Hanneke kwam op het goede idee om eens te bellen, maar helaas werd er niet opgenomen. Daarna kwam nog iemand anders met het idee dat je ook een auto van Dordt kunt huren. Dus wij vragen bij student services, maar dat koste 58 cent per mijl, dus dat werd wel weer redelijk duur. Uiteindelijk kregen we een appje van ons gastgezin dat er een miscommunicatie was en dat de vrouw de pick-up had meegenomen naar het werk. We mochten rustig bij hun thuis gaan zitten wachten en wat te eten en te drinken pakken. Dus we zijn weer richting hun huis gelopen en we waren nog maar net binnen toen ze weer thuis kwam en we dus eindelijk aan ons avontuur konden beginnen. Nu moet je wel even weten dat het ondertussen al 4 uur was en we dus al 2 uur bezig waren met een auto zoeken. Maar eindelijk dan toch waren we onderweg, hebben we heerlijk naar muziek geluisterd en waande we onze echte country girls in de pick-up onderweg naar Falls Park. Het was een ritje van iets meer dan een uur. Onderweg moesten we even tanken, want weer een avontuur op zich was, want we wisten natuurlijk niet precies hoe dat allemaal werkte in de US. Hanneke is wel 5 keer naar binnen gelopen om het te vragen, ondertussen stond Eefke in de pick-up te vloggen en ik (Mirthe) stond ondertussen met de slang in mijn hand waar maar geen benzine uit wou komen. Uiteindelijk is het allemaal gelukt en konden we rustig onze weg vervolgen. Toen we waren aangekomen hadden we niet verwacht wat we toen zagen. We reden namelijk gewoon rustig door de suburbs van Sioux Falls en in 1 keer was daar dan een grote waterval uit "the middle of nowhere". We hebben dan ook heerlijk rondgelopen en natuurlijk super veel foto's gemaakt, want Hanneke had haar camera meegenomen. Nu hadden we het er ook al langere tijd over gehad dat we een keer een photoshoot wouden doen met de pick-up. Daar hadden we nu ook mooi de tijd voor, dus nadat we heerlijk door het park hadden gewandeld hebben we een uitgebreide photoshoot gehouden op de parkeerplaats bij Falls Park. We hebben natuurlijk wel een beetje bomen opgezocht voor de achtergrond ;). Hier hebben we super veel lol gehad en zijn dan ook mooie foto's gemaakt. Na dit avontuur hadden we ook honger gekregen en zijn we eerst in Sioux Falls opzoek gegaan naar wat eten, maar uiteindelijk zijn we naar Sioux Center gereden, want we wouden nog een keer eten bij de Pizza Ranch en de Pizza Ranch in Sioux Falls had een wachtrij van 20 minuten. Uiteindelijk konden we voor 11,50 dollar onbeperkt eten en drinken bij de Pizza Ranch. Uiteindelijk hebben we de dag afgesloten bij de donut-run, aangezien Eefke hier nog niet was geweest.