WOW

Wauw na drie superleuke dagen met de Internationale studenten waarbij we een scavenger hunt hebben gedaan in Sioux Center en nog een heleboel andere leuke activiteiten die we ook al weer half zijn vergeten omdat we al ontzettend veel hebben gedaan. En na zo'n vol programma zou je denken dat we een dagje vrij krijgen, maar het tegenovergestelde is waar. De WOW week brak aan op zaterdag en dat betekent dat alle nieuwe eerstejaars aankomen met hun ouders.  Yes wij zijn the granny's van de groep. En we voelen ons ook echt oud. Weten wij veel dat de app tic toc de hype van het moment is en dat je snapchatgroepen (okey eefke wist dit wel, hanneke niet) kan maken.Het verwelkomen van de eerstejaars is een big thing hier in de States en nadat we onze klas hadden ontmoet moesten we ons opstellen in rijen om onder de clocktower door te lopen richting de chapel (dit is een soort kerkgebouw op de campus). Toen we de kerk inliepen waren alle ouders een psalm aan het zingen en het voelde best weird. De Hollandse nuchterheid kwam boven van doe maar gewoon normaal dan doe je al gek genoeg, maar hier is het serious business. Aan de andere kant was het wel ontzettend mooi dat God wordt betrokken bij deze bijzondere gebeurtenis.

En dan nu: het volgende big thing in campuslife: de verhuizende roommates. Onze appartementen veranderde van de minimalistische stijl in een Amerikaanse stijl. En wij zijn er achtergekomen dat een Amerikaanse stijl inhoudt, namelijk heel veel spullen, maar dan ook echt heel veel spullen. En dit is serieus niet overdreven. Ware pinterest kamers kwamen tevoorschijn en ik (Hanneke) kon wel juichen dat de kastjes eindelijk werden gevuld, maar zoveel spullen had nou ook weer niet gehoeven. Ik (Eefke) had al huisgenootjes toen ik afgelopen dinsdag aankwam en ik besef me hoe snel ik mij eigenlijk hecht aan mijn huisgenootjes. Ook het slapen met 3 mensen op één kamer is even wennen maar we hebben de kamer leuk ingericht dus ik denk dat we het best gezellig gaan hebben de komende tijd. 

Vandaag op zondag (bij jullie is het inmiddels alweer maandag trouwens) zijn we naar een christian reformed church geweest. Het was een vrij traditionele kerk, maar het was leuk om onder de mensen te van Sioux center te zijn. Na de lunch hadden we weer een WOW activiteit waarin we allerlei gekke spellen moesten doen op verschillende plekken op de campus waaronder het spel turkeyrun. Ik (Eefke) had het spel nog nooit gespeeld en kende het niet en het leek mij verstandig om het eerste spel me niet meteen aan te bieden als vrijwilliger maar al gauw had ik geen keuze en moest ik mee doen. Bij turkeyrun moest je een hoodie aan trekken waarbij je je benen door de mouwen deed en je de capuchon over je hoofd moest trekken. Vervolgens moest je als een turkey (kalkoen) rondjes rennen om een stoel. Het zorgde voor hilariteit alom bij de omstanders want ik kreeg de hoodie niet aan en toen ik hem aan had gleed ik ook nog bijna uit tijdens het rennen. Het was een bijzondere ervaring. 

En ja, ja ik (Hanneke) mag mijzelf de master of shizzers, papers, rocks noemen. Want ik bleef als laatste over bij deze opdracht en iedereen stond achter mij te schreeuwen als een soort van battle en ik wist niet wat mij overkwam. Ik wist niet de woorden voor steen papier schaar in het Engels dus ik telde maar gewoon af voordat ik bedacht welk teken ik wilde doen. Volgens mij deed ik van de 5x dat ik het deed 4x schaar en 1x papier, maar deze truck werkte blijkbaar en nu ben ik de master voor vier jaar van steen, papier, schaar. En een leuk weetje Eefke en ik kunnen het nu ook in het Koreaans. Kauwi (schaar) Pauwi (steen) Po (papier voor ons en stof voor de Koreanen) 

Iets anders waar we zijn achtergekomen tijdens ons korte verblijf hier is de kledingstijl. Ook al zijn Eefke en ik qua uiterlijk niet eens heel verschillend, onze kleren zijn wel degelijk verschillend. Iedereen loopt hier in sportleggings en sweaters dus als je een jurkje draagt is dat hier ineens heel gek. Je gaat naar de kerk met een jurkje of nette kleren en voor de rest draag je gewoon chille kleding. Gelukkig was ik niet de enige met een jurkje want Gin (student uit Korea) was net zo gekleed als ik. Dus de kledingstijl op zondag is hetzelfde als onze Koreaanse vrienden. We leren zoveel verschillen en overeenkomsten, wat het ontzettend leuk maakt hier, maar soms ook wel lastig.